Her şey; kalbimdeki alışkanlıkları ya da en içten düşüncelerimi yaralıyor.
Benim düşüncelerimde aşk, çok derin bir yerlerde olmalı; tadına doyulmaz gerçekler dünyası, birbirini tamamlayan beğeniler, acılar dünyası, cana can katan sözler, sevgilimin gelmesiyle taşan sevinç, amaçsız bir bekleyiş…
Bu dünyanın ölçüleriyle anlatılamaz bir şey.
Dibi delik testilerle bilinmeyen uzaklıklara su taşıma inancı...
O görkemli çiçekler nerede açıyor? Kim yalan söylüyor , ben mi?..
Kurduğum dünya ne hoşmuş meğer. Çünkü mutluydum… Evet, mutluluğun ne anlamana geldiğini biliyordum. Mutluluk yalanda olsa kendine bir dünya kurabilmekti ve herkesin inadına bunu başarmıştım. Mutlu olabilmek için ise kaynağım çoktu.
Değer, değersizlik, değerlendirilme umurumda değildi.
Sevgi… Gülüyorum bu sözcüğe! Hele ‘bir insanın bir insanı sevmesi’ cümlesine daha çok gülüyorum. Gülerken gözlerimden yaşlar boşalıyor, ağlıyorum…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Güzel Sözler - Özlü Sözler - Anlamlı Sözler - Deneme Yazıları Makale