Gecenin siyahına yemin etmişcesine zor bir gece oluyor. Kalbimde hissettiğim tüm hislerim bedenime acı olarak saplanıp duruyor.Üstelik ne zaman dineceğini bilmezcesine... Ne sabah doğacak güneş tesellisidir acımın ne de şu an parlamakta olan yıldızlar.
İçimde seni arayan çığlıklarımla savaştım. Üstelik verdiğim tek savaş da bu değil.
“Zaman değilmiş gideni geri getiren, aslında zamanmış var olanı götüren...” der Cemal Süreya... Öyle de garip bir yer işte bu dünya. Dünya içinde garip bir kavram şu zaman. Bir türlü idrak edemediğimiz ve kıymetini bilemediğimiz...
Sonsuzluk evreninin bir parçasıyız aslında. Yaratılmışların en üstünde var olan bir yaratılmış olarak hem de... Ama duygularına yenik düşen, hayatı anlayamayan bir yaratılmış: İnsan... Türlü hayatlar içinde geçip duruyor aslında ömrümüz. Tek bir hayat yaşıyor gibi görünsek de birçok hayatın bazen başrolü bazen de figüranı oluyoruz. İstesek de istemesek de sürdürüyoruz bu rolleri. Âlemler arası geçişi yaşıyoruz. Fark etmesek de... Bazen bu hikâyelerde kaybettiklerimiz oluyor. Hem ruhen hem bedenen... Bize de Beyatlı gibi söylemek kalıyor: “Birçok giden memnun ki yerinden, dönen yok seferinden...”
Kim demişti, doğru söylemiş. Tahammül edildikçe azıyorlar. Baş etmek için de terbiyeyi elden bırakacak duruma getirirler. ..
— DeliMiDeli ˢᵉᵈᵃ ᴾᴱᴷᴳÖᶻ (@Mi_DeliMiDeli) September 3, 2021
Baş edilmez değil, baş edilir. Gerek görmemek, hata mı diye düşünmeye başladım..
aynı yalanlar ama daha planlı davranırlardı. Şimdi freee..
Bilmiyorum, bir şey yapmalı !
