Düşüm / Gece oldu diye hayat bitmiyor, tersine başlıyor...

Düşüm

Hayatım!.. Küçük fark edişlerin büyüsüne kapılmış, biraz da bu yüzden iç dünyasına kilitlenmiş bir çocukluk...
Birbirlerine 'o biraz tuhaftır' dediklerinde ne anlama geldiğini algılayamıyordum
önceleri... Onlara benzemeyene tuhaf diyor olmalıydılar (?)
Onlar gibi yemek yiyor, uyuyor uyanıyordum, aynaya baktığımda normal bir insan
görüyordum. Demek ki, tuhaflığım dış görünüşümle ilgili değildi... İç organlarımızda aynı olmalıydı. Onlara benzemeyen tarafımı bulamıyordum.
Anneme sorsam şöyle diyecekti; 'Nereden buluyorsun bu tuhaf soruları bilmem ki (?)’
Yanıtsız iki sorumuz daha olacaktı... Babamla, gece sohbetleri her zamanki gibi yataklarında da devam edecekti... Duvarların bir sıra tuğla ile örüldüğü hesaba katılmıyordu. Bizi ayıran çite ise her gece bir sıra dikenli tel daha ekleniyordu…

Gece oldu diye hayat bitmiyor, tersine başlıyor...

Gün boyunca tüm şifreleri bozulan hayatın kendini onarma çabası, içime derin bir hüzün çöktürse de yaşamaya doyamıyorum hiç bir anını...
Pencereyi açıyorum; derin suların yüzeyinden gökyüzünü izliyorum… Mutluluk kaynağım yıldızlar bana yetiyor. Uzak yıldızlarla ilgili düşlerim gecelerimi,
derin mavi su gündüzlerimi süslüyor.




Gökyüzünün en uzak noktasından gözlerimi ayırmıyor, bir yıldız kaymadan yatağıma girmiyordum. Bu dünyaya yanlışlıkla bırakıldığımı ve oralarda olan bir şeyin gelip beni

Hayallerinde Kendini Arayan Adam

Kanatları Rüzgâra Dolanan Hayaller
Bir zamanlar bir adam vardı. Kanatları rüzgâra dolanan hayallere dalardı. Hayallerinde hep kendini arardı. Arar arar bulamaz, bulamadıkça tekrar arar ve asla bırakmazdı. Bırakmadıkça o hayaller kendisini; ulaşamıyordu kendisine, hayalleri ona engeldi. Hayallerinde rüzgar ile savrulup giderdi. Rüzgâr olmayı hiç hayal etmemişti. Rüzgâr ile ilerler hayallerinde ve kendisinden geçerdi. O adam,

Denizkızı olmak, bir düş nesnesi olmak kolay değil

Denizkızı olmak, bir düş nesnesi olmak kolay değil.



‘Derinlere hiç ışık sızmıyor biliyor musun? Bazen kaybolmaktan, fark edemediğin bir canlı tarafından
Yutulmaktan korkuyorsun… o zaman kendini sakin bir limana saklıyorsun…’

Denizkızı olmak, bir düş nesnesi olmak kolay değil.

Tüm tehlikelere karşın derinleri özlüyorum.. Yaşamı yüzeyinden izleyebilen biri değilim. O neyi kapsarsa onun içinde olmalıyım… Kendi yaratıma, evrenime dönüş yolundayım…
Kendimi özledim ben... Geleceğim için hiç plan yapmıyorum.. Yaşam çoğunluğun isteğine uyulmadığında yardımımıza koşar biliyorum... Yürekten çağrı çıkarmaya görelim... duyar!... Defalarca deneyimledim... Ne zaman ''şöyle bir düzenim olsun'' deyip yaşamdan alıkoysam kendimi sıkıldım. İnsanın kendine ihaneti! Çirkin bir oyun bu! Ahlaksızlık!..

Alıştığı ortamdan çıkanın büzüştürülüp küçültüldüğü, yok edildiği bir dünya.
Ben de bulunduğum durumdan bir adım öteye kımıldamıyor, keşfettiğim
dünyama sıkı sıkı sarılıyorum.

s.P