Korkusuz olsaydık biz, ne olurduk?

Yaşamlanmızda korku tarafından yönlendiriliriz, çünkü içinde bulunduğumuz koşulları değerlendirmek ve önceden kestirmek ve bu bilgiye dayanarak sağ kalmak gereksinimi tarafından yönlendiriliriz. Biyolojimiz, kendi yaşamını sürdürme planını, en temel işlevlerinden biri olarak kabul eder ve olası tehlikelere karşı bizi sürekli uyarır. Bu değerlendirme için en uygun olan aracı, beynimizi kullanırız.

Gör ve ayağa kalk!

Tilki tavşanın çığlığını duyunca koşa koşa gelir, ama yardıma değil”… Dayan, daha ne kadar dayanabilirsen karanlığa. Işık görmek için bu kadar mı beklenir,bu kadar mı zor yaşamak. Yoksa biz mi görmüyoruz yanıbaşımızdaki sessiz duran kapıyı. Oysa kilitli bile değil, yanlızca başını çevir ve gör. Gör ve ayağa kalk!

Kimin hayallerini yaşıyoruz!..

HAYALLER YAŞATIR


İnsanın hayalleri yaşadıkça kendiside yaşar. Umut ve hayal ayrılmaz bir bütündür. Bir şeyleri başarmanın yolu hayal kurmaktan geçer. Bence hayali biten insan ölmüş demektir.

Herkese yeten, Hiç kimsenin yetmediği sonsuz bir dünya

Karanlıkta Yansıyanlar…

Karanlığı öpmeye hazır bir ışığın yansımaları..
İnsan yaşamının belki de tüm nimetlerinden, zenginliklerinden daha üstün en büyük parçası sağlığa duyulan açlıktır kuşkusuz. Çirkinliğin ve güzelliğin, hayallerin ve gerçeklerin, yaşamın ve ölümün olduğu bir hayatta etten ve ruhtan yaratılmış bedeni bekleyen kaçınılmaz yazgıyı alt etmek gerekir hep. Gökyüzünün sonsuz maviliğine