Eğer bir insan çocukluğunda yakınları tarafından yeterince sevilmemişse, yaşamı boyunca sürecek bir sevgi açlığı içine düşer.
Geçmişinden gelen bu sevgi açlığını ne kadar çabalasa da doyuramaz bir türlü, açlık hep büyür, büyür. İstedikçe ister, hep daha çok, hep daha fazla tam bir sevgi arsızıdır artık.
Sevgiye doymak bilmez.
